Παλιές Ιστορίες – Ποιήματα του Τάκη Ζαχαρίου

 

Λυπημένο κορίτσι καθισμένο σε νούφαρο

Πρώτο αίμα—
το γυμνό σου άρωμα,
ώριμες φράουλες τον Ιούνη,
ψωμί, κρασί και γέλιο.

Χάθηκες ξανά.

Δεκέμβρης—
στο χριστουγεννιάτικο μας δέντρο
έχουνε πια πεθάνει τα όνειρα.
Η παράσταση, κουρασμένη, συνεχίζει,

μα δεν είναι το ίδιο χωρίς τον Freddie.

Άκουσα στο ταξίδι σου,
δύο φορές άλλαξες τ’ όνομα σου.
Και ξέρουμε πόσο αγαπάς
το σπίτι σου δίπλα στη παραλία,
μας το ‘χεις πεί τόσες φορές.

Όμως μια μέρα θα ΄ρθω πίσω.
Θα δεις το κίτρινο τρενάκι
γέρικο και σκουριασμένο,
να λαχανιάζει σαν πιάνει τον ανήφορο.

Θα περπατήσουμε ξανά στον δρόμο σου
ως πέρα στη διασταύρωση με τη σπασμένη πινακίδα
εκεί που η σιωπή μας κάποτε έγινε κραυγή.

Χάθηκες ξανά.

Καθισμένοι στο παλιό πατισερί
με τα ραγισμένα τζάμια
και με παγάκια να ζεσταίνουν τον αέρα,
θα σε κοιτάξω βαθιά μέσα τα μάτια
και τότε, ίσως τότε, να σε βρώ ξανά.

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος

Click here to read the English version of this poem Old Stories