 |
| Η Λίλιθ | Η Πρώτη Γυναίκα |
"Οι πύλες της είναι πύλες του Θανάτου,
και από την είσοδο του σπιτιού
ξεκινάει προς το Σέολ" *
Το παιδί της Πέμπτης κάλπασε
χωρίς σέλα από μια ζοφερή ερημιά
προς το κήπο της Ινάννα·
σκορπίζοντας στίχους στους ολόγυμνους μηρούς της
της ψιθύρισε μαυλιστικά:
“Την έβδομη ημέρα θα είμαι ο μόνος σου εραστής.”
Με τις αρχαίες περγαμηνές της πια σκισμένες
γλιστράει από τα στοιχειωμένα σύνορα
ενός δρακόντειου γαλαξία, προς το ανήθικο παλάτι
του ξεπεσμένου μα πάντοτε πανέμορφου αγγέλου.
Παραδίνεται αχαλίνωτη στα πορφυρά
σεντόνια μέχρι η Εύα να καταστραφεί
και γονατιστή, η παρείσακτη ικετεύει
να τελειώσει πια αυτός ο παγερός χειμώνας.
Η πήλινη γλάστρα του βασιλικού έχει ραγίζει
και ο δρόμος για την πόρτα της έχει γίνει ερείπιο.
Μια μυριάδα από πρωτόγονους σατύρους
ξεσκίζουνε τη πρώτη νύμφη και όλοι
και από την είσοδο του σπιτιού
ξεκινάει προς το Σέολ" *
Το παιδί της Πέμπτης κάλπασε
χωρίς σέλα από μια ζοφερή ερημιά
προς το κήπο της Ινάννα·
σκορπίζοντας στίχους στους ολόγυμνους μηρούς της
της ψιθύρισε μαυλιστικά:
“Την έβδομη ημέρα θα είμαι ο μόνος σου εραστής.”
Με τις αρχαίες περγαμηνές της πια σκισμένες
γλιστράει από τα στοιχειωμένα σύνορα
ενός δρακόντειου γαλαξία, προς το ανήθικο παλάτι
του ξεπεσμένου μα πάντοτε πανέμορφου αγγέλου.
Παραδίνεται αχαλίνωτη στα πορφυρά
σεντόνια μέχρι η Εύα να καταστραφεί
και γονατιστή, η παρείσακτη ικετεύει
να τελειώσει πια αυτός ο παγερός χειμώνας.
Η πήλινη γλάστρα του βασιλικού έχει ραγίζει
και ο δρόμος για την πόρτα της έχει γίνει ερείπιο.
Μια μυριάδα από πρωτόγονους σατύρους
ξεσκίζουνε τη πρώτη νύμφη και όλοι
οι πεσμένοι άγγελοι στο διεστραμμένο νου της,
λαχταρούνε τη γέννηση των δύστροπων παιδιών της.
Στην κρεβατοκάμαρά του,
ο άτυχος γαμπρός προδομένος και άσπορος
κλαίει με όνειρα της Λίλιθ καβάλα σε μια
κουκουβάγια
να τρέχει προς τις κολασμένες Πόλεις της Θαλάσσης.
* Παροιμίες 2:18-19
Βασίζεται χαλαρά στον πρώιμο ισπανικό καμπαλιστικό μυστικισμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου