Το Τελευταίο Ποίημα - Ποιήματα Κύπρου - Τάκης Ζαψηαριου

Αγάπη ανάμεσα στα λούλουδα

Δεν χάθηκε η κόρη,
ψέματα λέει ο κόσμος.
Ψέματα, ψέματα, ψέματα!

Μού ‘πε την αλήθεια η γύφτισσα.

Χαράξαμε το τραγούδι μας
στα σκαλιά της εκκλησούλας —
άλλος κανένας δεν το ξέρει.

Μ’ αγγίζεις, τρεμουλιάζω•
Πρώτη εσύ, τελευταία εσύ
ανάμεσα στα λούλουδα
που ανθίζουνε τον Μάη.

Το κηπάκι μας μουσκοβολά
γαρούφαλα και γιασεμί,
γεμάτο γέλια και τραγούδι,
κι όταν νυχτώνει, ξαπλώνουμε
αγκαλιά και λέμε καλώς να ‘ρθετε
στα αγέννητα παιδιά μας.

Τα Σαββατόβραδα,
πηγαίνουμε στο σινεμά με ένα
τσούρμο γιους και δεκαέξι εγγόνια,
και με μια κόρη με σγουρά, μαύρα
μαλλιά, όμορφη σαν την μαμά της.

Ήρθα χτες στο δρόμο σου,
ήταν η πόρτα σου κλειστή
και μια κορδέλα ολόμαυρη
δεμένη στο παράθυρό σου.

Ένα ποίημα στη σειρά δεκατρείς μεταξωτές μπαλάντες

Τάκης Ζαχαρίου - Ποιήματα Γιαλούσα Κύπρος